Fotos A. C. P.
Les Feuilles Mortes
Yves Montand à l´Olympia
Hojas muertas
Unas hojas cayendo
un viento más fresco
unas nubes oscuras
una conversación
sobre la búsqueda
de setas en bosques
como tema recurrente.
Un banco vacío
sin sol que lo acaricia,
una ausencia asumida
que el inicio del otoño
siempre me recuerda.
Tampoco oigo gorriones
celebrando encuentros
alegrándose de vivir
entre humanos ruidosos.
Las hojas desaparecen
sacadas con un rastrillo
para que el camino siga
visible para nuestros pies.
Los plumbagos florecen
no están al corriente de
temperaturas y pájaros
me recordarán días tristes
alejados en la memoria por
la llegada de tiempos por vivir.
Terrassa, 30 septiembre 2025
Qué bonito encuentro con el otoño, Alfred!!
ResponderEliminarBesicos muchos
Muchas gracias, Nani.
EliminarEl otoño nos ha llegado sin enterarnos demasiado, a no ser por las tormentas.
Muchos besitos.
Buenas noches, un lindo poema para disfrutar este comienzo de otoño donde esas hojas ya se ven algunas en el suelo.
ResponderEliminarUn abrazo.
Buenas noches, Campirela.
EliminarLas hojas caen, el frío no se hace notar demasiado, las tormentas se han extendido por doquier, y toca protegerse.
Un abrazo.
Muy bonito el poema, pero muy triste.
ResponderEliminarPoema para el presagio del otoño. Un abrazo. Carlos
ResponderEliminarComença la tardor ,després d.un estiu en que la calor ens ha atacat sense pietat. Sempre tornen les estacions !!,.la de tardor es prepara per un llarg ivern ...serena . Posa les coses al seu lloc , una mica melancólica , ès nota més la soletat.... Tu Alfred ho has definit millor...la teva visió és de poeta e hi trobes tots els matisos a la nova estació . Peroʻ que sigui feliç per tots ! Bona nit !.
ResponderEliminar